กับไมโครพลาสติก 2 ชนิด (ไมโครบีดส์และไมโครไฟเบอร์) ในน้ำทะเลเพื่อตรวจสอบว่าตัวการที่ก่อให้เกิดโรคสามารถเกาะและอาศัยอยู่บนอนุภาคได้หรือไม่ ซึ่งนำไปสู่ลำดับความเข้มข้นของเชื้อโรคต่อพลาสติกหนึ่งกรัมที่สูงกว่าต่อมิลลิลิตร (ประมาณหนึ่งกรัม)พยาธิตัวตืด  ของน้ำทะเลโดยรอบเนื่องจากมีการพบไมโครพลาสติกในอาหารทะเลผู้เขียนจึงแนะนำว่าไมโครพลาสติกอาจเป็นวิธีที่ไม่รู้จักมาก่อนสำหรับเชื้อโรคที่จะเข้าสู่สิ่งมีชีวิตในท้องทะเล ซึ่งพวกมันสามารถก่อให้เกิดความเจ็บป่วยในตัวสัตว์เองหรือในมนุษย์ที่บริโภคพวกมันเข้าไป อันที่จริง นักวิจัยเขียนว่าพวกเขาเลือกสายพันธุ์ก่อโรคสามชนิดที่ใช้ในการศึกษา เพราะองค์การอนามัยโลกระบุว่าเป็นสาเหตุของการเจ็บป่วยจากการบริโภคหอยในปี 2010 ที่ประเมินต่ำเกินไป