กาบหอยแครงพบใน สภาพแวดล้อมที่มี ไนโตรเจนและฟอสฟอรัสต่ำ เช่นหนองน้ำทุ่งหญ้าสะวันนาที่เปียกชื้น และคันเบรก กาบหอยแครงมีขนาดเล็กและเติบโตช้า ทนไฟได้ดีและขึ้นอยู่กับการเผาไหม้เป็นระยะเพื่อยับยั้งการแข่งขัน การดับไฟคุกคามอนาคตในป่า มันอยู่รอดได้ในดินทรายเปียกและดินเลน แม้ว่าจะได้รับการปลูกถ่ายและเติบโตอย่างประสบความสำเร็จในหลายพื้นที่ทั่วโลก แต่ก็มีถิ่นกำเนิดเฉพาะในแอ่งน้ำชายฝั่งของรัฐนอร์ทแคโรไลนาและเซาท์แคโรไลนาในสหรัฐอเมริกา โดยเฉพาะในรัศมี 100 กิโลเมตร (60 ไมล์) ของวิลมิงตัน รัฐนอร์ทแคโรไลนา หนึ่งในนั้นก็คือนอร์ทแคโรไลนาหนองน้ำเขียว . ดูเหมือนว่าจะมีประชากรของ กาบหอยแครง ที่แปลงสัญชาติแล้วทางตอนเหนือของฟลอริดาเช่นเดียวกับประชากรที่ได้รับการแนะนำในวอชิงตัน ตะวันตก  ความขาดแคลนทางโภชนาการของดินเป็นสาเหตุที่ทำให้ดินต้องพึ่งพากับดักอันประณีต เช่น เหยื่อของแมลงให้ไนโตรเจนสำหรับ การสร้าง โปรตีนซึ่งดินไม่สามารถทำได้ พวกมันทนต่อฤดูหนาวที่ไม่รุนแรง และกาบหอยแครงที่ไม่ผ่านการพักตัวในฤดูหนาวจะอ่อนแอลงและตายหลังจากผ่านไประยะหนึ่ง