นอกจากนี้ห่านเพรียง ( B. leucopsis ) ได้รับการพิจารณาว่าเป็นอนุพันธ์ของเชื้อสายห่านเสียงแหบ ในขณะที่ห่านฮาวาย ( B. sandvicensis ) มีต้นกำเนิดมาจากบรรพบุรุษห่านแคนาดา ดังนั้นความแตกต่างของสายพันธุ์จึงเป็นหลักฐานได้อย่างดี นักวิทยาวิทยาแฮโรลด์ ซี. แฮนสัน ผู้ค้นพบประชากรห่านแคนาดายักษ์ในป่าอีกครั้ง เสนอให้แยกแคนาดาและห่านหัวเราะเยาะออกเป็นหกสปีชีส์และสปีชีส์ย่อย 200 สปีชีส์ ลักษณะที่รุนแรงของข้อเสนอนี้มีความขัดแย้ง; Richard Banks จาก AOU เรียกร้องให้ระมัดระวังก่อนที่ข้อเสนอใด ๆ ของ Hanson จะได้รับการยอมรับ รหัสระหว่างประเทศของการตั้งชื่อทางสัตววิทยาได้ระงับข้อเสนอของ Hanson ตามคำวิจารณ์ของ Banks และนักวิหควิทยาคนอื่นๆ หัวและคอสีดำที่มี "สายรัดคาง" สีขาวทำให้แยกแยะห่านแคนาดาจากห่านสายพันธุ์อื่นๆ ทั้งหมด ยกเว้นห่านเสียงแหบและห่านเพรียง ห่าน แคนาดาบางตัวมีจุดพริกไทยหรือคอสีน้ำตาลที่มีขนนกสีน้ำตาล สายพันธุ์ย่อยทั้งเจ็ดของนกชนิดนี้มีขนาดและรายละเอียดของขนนกแตกต่างกันมาก แต่ทั้งหมดสามารถจดจำได้ว่าเป็นห่านแคนาดา เผ่าพันธุ์ที่เล็กกว่าบางสายพันธุ์อาจแยกแยะได้ยากจากห่านที่มีเสียงอึกทึกครึกโครมซึ่งมีมวลทับซ้อนกันเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ชนิดย่อยส่วนใหญ่ของห่าน cackling (ยกเว้น Richardson"s cackling goose, B. h. hutchinsii ) มีขนาดเล็กกว่ามาก ห่านตัวเล็กที่สุดB. h. มินิมาแทบไม่ใหญ่กว่าเป็ดน้ำ นอกจากความแตกต่างของขนาดแล้ว ห่านเสียงแหบยังมีคอที่สั้นกว่าและปากที่เล็กกว่า ซึ่งจะมีประโยชน์เมื่อห่านแคนาดาตัวเล็ก ๆ มากับห่านที่ตัวค่อนข้างใหญ่ ของ "ห่านแท้" (เช่น จำพวกAnserและBranta) โดยเฉลี่ยแล้วห่านแคนาดาเป็นสายพันธุ์ที่มีชีวิตขนาดใหญ่ที่สุด แม้ว่าบางสายพันธุ์ที่มีชื่อเรียกว่าห่าน หากไม่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับ จำพวกเหล่านี้ โดยเฉลี่ยแล้วจะหนักกว่า เช่น ห่านปีกเดือยและห่านเคปบาร์เรน ห่านแคนาดามีความยาวตั้งแต่ 75 ถึง 110 ซม. (30 ถึง 43 นิ้ว) และมี ปีกกว้าง 127–185 ซม. (50–73 นิ้ว)