ด้วยการพัฒนาทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วและความมั่งคั่งทำให้มีการเปลี่ยนแปลงไปสู่ความผอมเป็นรูปร่างในอุดมคติและเพิ่มความกังวลเกี่ยวกับน้ำหนักตัว นำไปสู่ความไม่พอใจ ปัญหาวัยรุ่น มีการศึกษาปัจจัยที่เอื้อต่อปัญหาภาพลักษณ์ของร่างกาย และ Paxton ได้พัฒนาแบบจำลองทางชีวจิตสังคมของปัจจัยเสี่ยงแสดงให้เห็นว่าปัจจัยทางชีววิทยา เช่น ขนาดของร่างกาย ร่วมกับลักษณะทางจิตวิทยาของแต่ละบุคคล เช่น ความนับถือตนเองต่ำ ความซึมเศร้า และลัทธินิยมความสมบูรณ์แบบ ซึ่งหมายถึงปัจเจกบุคคลปรารถนาที่จะบรรลุเป้าหมายในอุดมคติโดยไม่ล้มเหลว อิทธิพลทางสังคม และปฏิสัมพันธ์ระหว่างบุคคล ล้วนก่อให้เกิด การพัฒนาภาพลักษณ์ของร่างกาย